ρε

(I)

Ν

επιφών. βλ. βρε.

————————

(II)

το, Ν

μουσ.

ο δεύτερος μουσικός φθόγγος τής διατονικής κλίμακας τού ντο στην ορολογία δυτικοευρωπαϊκών γλωσσών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < διεθνές re < λατ. re-sono «αντηχώ», λ. που ψαλλόταν σ' αυτόν τον τόνο σε έναν μεσαιωνικό ύμνο προς τιμή τού Ιωάννη τού Βαπτιστή].